Die tas vol dinge wat nie pas nie: Wat bly agter wanneer jy vertrek en wat dra jy altyd saam?
Wanneer jy jou geboorteland verlaat en ’n nuwe hoofstuk begin, neem jy bagasie saam – fisies en emosioneel. Maar wat is die een ding wat jy wens jy in jou tas kon pak toe jy geëmigreer het?
AfriForum Wêreldwyd het onlangs op Facebook gevra:
“Wat is die een ding wat jy wens jy in jou tas kon pak toe jy geëmigreer het?”
Oor die wêreld heen het Suid-Afrikaners hul hart oopgemaak, eenvoudig, opreg en vol verlange.
Mense: Die kern van heimwee
Die meeste kommentare het gefokus op mense:
“My ma”, “my pa”, “my familie”, “my kinders en kleinkinders”, “my hartsmense”.
Hierdie eenvoudige woorde sê meer as honderde sinne. Want geen koffer kan die leemte vul om ’n geliefde agter te laat nie.
In die Uit en tuis-rubriek hoor ons dikwels dieselfde verlange, mense wat vertel van verjaarsdae wat oor videoskakels gevier word, van arms wat nie kan vou om geliefdes nie, en van hoe liefde oor oseane volhou.
Klein dinge wat groot raak
Dan is daar die kleiner, tog kragtige antwoorde: troeteldiere, geliefde plekke, die bekende geur en smaak van Suid-Afrika.
“My hond!”, “Die wildtuin”, “Steers”, “Ina Paarman brownie mix” …
In dié antwoorde lê ’n waarheid: ons dra nie net foto’s of goed saam nie, maar herinneringe, gewoontes en klein rituele wat ons ’n tuiskomsgevoel gee – van die reuk van veldgras tot die smaak van biltong op ’n Saterdagmiddag.
Die klein goed wat groot bly
Emigrasie is nie bloot ’n fisiese skuif nie, dit is om ’n hele leefwêreld agter te laat. In baie van die antwoorde het mense vertel van die klein, alledaagse dinge wat hulle die meeste mis: die geur van braaivleis op ’n Saterdagaand, die eerste reën wat op rooi grond val, ’n vars koeksister op ’n Sondagoggend, of die manier waarop iemand sê: ‘ry mooi, hoor!’”
Ander het gelag en vertel van Ouma-beskuit, Mrs Balls Chutney, Koo-kerrieboontjies en die braaivleisvuur wat altyd iemand se plan is. Party het selfs genoem die klank van Bokradio in die kombuis of ’n sonsopkoms oor die veld wat jy nêrens anders kry nie.
Dis hierdie klein goed, geure, klanke en gewoontes, wat groot bly. Hulle hou jou verbind aan die plek en mense waar jy vandaan kom. Selfs duisende kilometers verder dra jy dit saam, soos ’n sagte herinnering aan huis.
Jou storie maak saak
Elke persoon se emigrasiepad is anders: die redes, die bestemmings, die aanpassings. Wat ons egter verbind, is die vraag: Wat beteken tuis? En Waarna verlang ek werklik?
Daarom nooi ons jou uit om jou storie te deel:
Stuur jou blog of foto’s vir ons na wereldwyd@afriforum.co.za en vertel vir ons watter een ding jy in jou tas sou wou pak of dalk reeds saamgedra het sonder om dit te besef.
Uiteindelik pak niemand net klere en dokumente wanneer hulle emigreer nie, ons pak mense, herinneringe en ’n taal wat in ons stem bly leef. Die tas waarmee ons vertrek, dra meer as besittings; dit dra wie ons was en bly. En selfs al is die son anders, die straatname vreemd en die reuke onbekend, bly daar iets in ons wat altyd terugwys na huis toe. Want “tuis” is nie net ’n plek op ’n kaart nie – dis die mense, die geure en die herinneringe wat jy oral heen saamneem.
En dalk is dit juis die mooi van emigrasie: dat dit jou leer dat jy Suid-Afrika nie kan agterlaat nie. Jy dra dit saam, elke dag, in jou tas, in jou taal en in jou hart.
Deel op
