Uit en tuis: ’n e-pos uit Australië

27/08/2025
| Deur AfriForum Wêreldwyd
Uit en tuis: ’n e-pos uit Australië

Uit en tuis is ’n rubriek waar ons gesels met mense wat tans oorsee woon, of wat vroeër daar gebly en gewerk het. Hierdie week gesels ons met Hannelie Wright wat in Australië woon.

Ek is in die Jakarandastad gebore. Ek het my Australiese man in Uganda ontmoet. Ons albei het vir dieselfde Amerikaanse maatskappy gewerk.

Ons is in 2012 in Pretoria getroud. Ons het gereeld navraag gedoen oor ons huweliksertifikaat en terugvoer ontvang dat ons moet bewys lewer dat ons vir die regte redes getrou het.

Ons het op verskeie geleenthede in die ry gestaan om aansoek te doen vir my man se burgerskap, maar dit was ’n groot frustrasie en ons het moed opgegee. Ons beste opsie was om Australië toe te trek.

Julle slaan die spyker op die kop – dit was vir my ’n groot aanpassing in Australië.
Mense het gesukkel om my naam uit te spreek, en dit is nogal lastig wanneer jy koffie bestel: jy moet jou naam gee, en hulle roep dit dan uit wanneer jou bestelling gereed is.

Ek moes ook leer om self brandstof in te gooi en my motor se bande te pomp – iets wat ek tot vandag toe eerder probeer vermy!

Nog iets wat ek baie gemis het, is ’n bekostigbare huishulp wat die huis kan skoonmaak, soos ons dit in Suid-Afrika geken het.

En laastens: om nuwe vriende te maak – dit vat tyd en verg moeite, veral in ’n land waar jy van vooraf moet begin.

Kleiner gemeenskappe is baie meer oop om nuwe mense te verwelkom as die groter stede. Op die kleiner myndorpe het ons nuwe vriende begin maak. Ek was gelukkig om werk te kry waar ander Suid-Afrikaners werk. Ek het vir ’n lang tyd gehuil selfs as ek ’n Suid-Afrikaanse aksent hoor. Die trane het net gerol. My taal, my mense.

Dit het my ’n baie lang tyd geneem om emosioneel my voete te vind, maar ek was en is steeds, baie gelukkig dat my man soveel passie en liefde vir ons land en mense het. Hy vertel gereeld hoe hy Suid-Afrika ondervind. Bruce braai en speel vir my Afrikaanse musiek. Mense hier wil weet van ons land, en ons vertel die storie, ons ondervinding.

My man kook, so hy doen die inkopies. Ons albei mis Suid-Afrikaanse kos, sagopoeding, malvapoeding, pap en sous, boerewors, Bloubul-steak en kaiings. Elke nou en dan sal een van die Suid-Afrikaanse families vir ons boerewors en biltong maak of ons bestel aanlyn van ’n Suid-Afrikaner in Brisbane. Ons het ’n internasionale afdeling in ons winkel, maar dis nie dieselfde nie. Kos is baie duur hier en die Flings en Ghost Pops is nie altyd so vars nie.

Ons dokters se siekekamermaniere is baie beter as enige plek in die wêreld. Hier voel jy soos ’n nommer. Tandartse is onbekostigbare. Steers-burgers, goeie biltong en droëwors en veral ons winkels. Elke supermark lyk anders en bied verskillende kossoorte en -items.

Die Australiërs is gaande oor ons Afrikaanse aksent. In Suid-Afrika het Afrikaners baie kritiek ontvang oor ons Engels, maar hier ken almal ons aksent en is gaande daaroor.  Dis eintlik goed om verskillend te wees. Een van die grootste lesse is dat jy nie die Afrikaans uit die Suid-Afrikaner kan kry nie, ons het passie vir ons land en mense.

Ons probeer om elke jaar terug te gaan Suid-Afrika toe en probeer altyd om die Krugerwildtuin in te pas. Om terug te vlieg uit Wes-Australië is baie beter en goedkoper as uit Queensland.

My man verstaan Afrikaans, of liewer as ons rustig praat, hy ken ’n paar Afrikaanse woorde en natuurlik leer almal hom die slegte woorde eerste. Dit is groot sports as hy Afrikaans praat. Ons kleinkinders noem ons Oupa en Ouma en daar is ’n Springbok-rugbytrui teen hul kamermuur. Nee, ek praat net Afrikaans met my familie en vriende oor die foon en die Suid-Afrikaners wat hier in Australië is.

O ja, Suid-Afrikaners is oral in Australië. Dis fantasties dat daar soveel professionele Suid-Afrikaners hier is. So dankbaar dat ons sangers en kunstenaars gereeld vertonings hier hou. Ons laaste vertoning wat ons in Perth bygewoon het, was Nataniël en Karen Zoid.

“Nog steeds onder dieselfde hemel”

Die verlange is erg, my familie, my vriende, my lewe, my kos, my taal, maar ons is nog steeds onder dieselfde hemel. My geloof het ook baie sterker geword, “Help my Here”, maar nou sê ek ook na dit “Dankie Here”.

My Engels is fantasties, maar ek bid nog steeds in Afrikaans.

Moenie te veel daaroor dink nie, doen dit net en glo en bid, dit raak beter!

Deel jou storie met ons

Elke ervaring is uniek – of dit oor werk, aanpassing, kultuur, familie of net jou alledaagse leefwêreld gaan.
AfriForum Wêreldwyd bied ’n ruimte waar jou perspektief sin maak vir ander wat dalk soortgelyke paaie loop.

Deel op

"*" indicates required fields

This field is for validation purposes and should be left unchanged.
Watter taal praat jy by die huis?
Naam en van
This field is hidden when viewing the form

Nuutste artikels