Emigrasie is dikwels ’n moeilike besluit vir ’n gesin. Terwyl die een wat trek met ’n mengsel van opwinding en onsekerheid na ’n nuwe land vertrek, bly die oorblywende broer of suster agter met ’n lewe wat skielik verander het – dikwels op maniere wat min mense besef.

Wanneer ’n kind emigreer, beweeg ouers se aandag natuurlik na daardie kind se nuwe lewe. Hulle wil weet hoe dit in die buiteland gaan, hoe die kinders aanpas en watter uitdagings daar is. Vir die broer of suster wat agterbly, voel dit soms asof hul realiteit minder belangrik word. Die gesinsdinamika verander en ’n gevoel van verlies kan ontstaan – nie net omdat ’n familielid weg is nie, maar ook omdat die verhoudings en rolle binne die gesin verskuif.

Die verskuiwing van verantwoordelikhede

Vir baie broers en susters wat in Suid-Afrika bly, word ’n nuwe verantwoordelikheid op hul skouers geplaas – dikwels sonder dat dit eers uitgespreek word. Hulle is diegene wat nou fisies naby is wanneer ouers oud word en hulp nodig het. Van mediese noodgevalle tot daaglikse ondersteuning, die een wat agterbly, is dikwels die een wat intree.

Die een wat emigreer, voel dikwels skuldig oor die verantwoordelikhede wat hul broer of suster moet dra. Tog kan die praktiese realiteite van afstand en ’n nuwe lewe in ’n ander land dit moeilik maak om ’n groter rol te speel. WhatsApp-video-oproepe en finansiële ondersteuning kan help, maar dit vervang nie fisiese teenwoordigheid wanneer ouers ’n dokter moet besoek, die huis onderhoud nodig het, of wanneer emosionele ondersteuning verlang word nie.

Die emosionele impak

Vir die broer of suster wat agterbly kan daar dikwels ’n gevoel van eensaamheid of selfs teleurstelling wees. Hulle dra ’n groter verantwoordelikheid sonder die direkte ondersteuning van die een wat geëmigreer het. Die verwagting dat hulle vir die ouer/s moet “sorg” omdat hulle naby is, kan tot frustrasie en selfs spanning in die familie lei.

Aan die ander kant voel die een wat geëmigreer het soms afgesny van belangrike gesinsgebeure en die daaglikse lewens van hul geliefdes. Hulle mis belangrike oomblikke – verjaarsdae, onverwagte gebeure, en selfs die eenvoudige geselsies oor ’n koppie koffie.

Hoe om ’n balans te vind

Om ’n gesonde balans te handhaaf verg oop kommunikasie en wedersydse begrip. Hier is ’n  paar riglyne wat kan help:

• Erken die impak: Beide partye moet erken dat emigrasie nie net ’n verandering is vir die een wat weggaan nie, maar ook vir dié wat bly.
• Maak reëls oor verantwoordelikhede: Gesels oor hoe ouers se versorging gedeel kan word, selfs al is die een kind in die buiteland. Dit kan insluit finansiële bydraes, reëlings vir besoeke, of alternatiewe planne vir langtermynversorging.
• Bly emosioneel verbind: Gereelde oproepe, boodskappe en selfs verrassingspakkies kan help om die bande sterk te hou.
• Vra vir hulp indien nodig: Die een wat agterbly, moenie skroom om by ander familielede of professionele versorgers ondersteuning te soek nie.

’n Broer en suster bly ’n span

Emigrasie hoef nie ’n broer-en-susterband te verander op ’n negatiewe manier nie – deur wedersydse begrip, samewerking en ’n bewuste poging om betrokke te bly, kan ’n sterk band behou word, ongeag hoe ver hulle van mekaar af woon. Dit verg aanpassing, maar met ʼn gesamentlike poging kan familiebande bly floreer, selfs oor kontinente heen.

Foto: Freepik